22 en 23 april en dag 6 24 april 2017

23 april 2017 - Curaçao, Nederlandse Antillen

De grote dag van David, Mariska en Hans.

Met veel pijn en moeite, zeepsop en een bevroren waterfles onze ringen af kunnen krijgen. Dit moet ivm de eventuele bacteriën die er onder zitten en schadelijk kunnen zijn voor de dolfijnen.

Ons moment is aangebroken om te ervaren wat Christiaan al 5 dagen heeft mogen ervaren.

Zoals vliegen geen hobby van Hans is open water dit ook absoluut niet. Wij hadden afgelopen week dit al aangegeven en zaterdag vroeg Sebastian, één van de therapeuten of we er al uit waren. Hij zei er ook bij dat als Hans zich onzeker voelde dit zijn weerslag op de dolfijn zou hebben. Toen was de beslissing snel genomen en Maris was solidair. We hebben in het water op een counter gestaan en heel veel uitleg van Romy, de trainster van Bonnie, gekregen. Dit vond zij eigenlijk ook leuker doordat zij nu veel over de dolfijnen kon vertellen. Uiteraard heeft Bonnie wel al haar kunsten aan ons vertoond. Het was een ervaring om nooit meer te vergeten.

Zondag was door ons uitgeroepen tot relax dag!

Maandagochtend hebben we in Willemstad een toeristisch rondje gedaan met, jawel, een roze trein. Dit speciaal voor Christiaan :-)

De therapie was vandaag gericht op m.n. het eetgedrag van Christiaan. Op verzoek van Lisa hadden wij wat bami mee genomen die Christiaan in haar bijzijn heeft gegeten. Vanaf het eerste moment is zij Christiaan gaan sturen hoe te eten, kleine lepel, 90 gr zitten, kleine hapjes en goed kauwen en met mond dicht. Dit zijn wel heel veel opdrachten tegelijk voor onze grote vent maar Lisa is er van overtuigd dat wij met heel veel geduld absoluut het gewenste resultaat gaan halen.

Was weer een zeer inspirerende en vermoeiende dag, maar is het zo waard!

Tot morgen weer

Foto’s

1 Reactie

  1. Peter de Bruine & Katinka Priem:
    25 april 2017
    Blij dat jullie zo ontzettend veel beleven; honderden indrukken voor Christiaan, David en jullie als ouders en ieder voor zich.... En dan de grote vraag: hoe ga je zoveel mogelijk vasthouden van alles dat jullie nu beleven en aangeleerd krijgen, zorgen dat het beklijft? Of gewoon volgend jaar weer?